«نسیم» عنوان فیلم تازه‌ای است از حمیدرضا قاسمی که در بخش مسابقه امسال جشنواره کوستندورف، که به فیلم‌های کوتاه و کشف استعدادهای تازه اختصاص دارد، جایزه فیلم برگزیده تماشاگران را از آن خود کرد. این فیلم که در داخل ایران و بدون رعایت حجاب اجباری ساخته‌ شده، از اولین فیلم‌هایی است که پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی»، چهره متفاوتی از سینمای ایران ارائه می‌دهد.

هرچند فیلم پیش از این جنبش ساخته‌ شد، حالا با موقعیت متفاوت سینمای ایران در جشنواره‌های جهانی، به نظر می‌رسد در دل جریانی از فیلم‌های پس از این جنبش قرار گرفته است که حالا دیگر به هر قیمت، حاضر به فیلمبرداری از صحنه‌های داخلی با حجاب اسلامی نیستند.

«نسیم» داستان مردی را روایت می‌کند که پس از سال‌ها به ایران بازگشته و در خیابان با یک کارگر جنسی برخورد می‌کند. فیلم روایتگر رابطه نامعمول عاطفی بین این دو شخصیت است که زندگی هر دو آن‌ها را به‌شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. این فیلم تنها یک برش چندروزه از زندگی را روایت می‌کند و سعی دارد با تصاویری رئالیستی‌ــ اما به‌دقت چیده‌شده‌ــ داستان ساده این برخورد را پیش ببرد.

قاسمی در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی می‌گوید: «تجربه زندگی خودم در ایران را می‌دانم چطور است و می‌دانم که چرا در سینما خیلی‌ها خواسته یا ناخواسته خودسانسوری می‌کنند، یا دوست دارند آن چیزی را به تصویر بکشند که بعضی‌ها می‌خواهند. چون داستانم در واقع راجع به ایران است و راجع به زندگی داخل ایران است، من سعی کردم آن چیزی را به تصویر بکشم که واقعا در ایران هست. یعنی اگر ما می‌بینیم قهرمان ما در پلان‌های خارجی روسری دارد و در داخل ندارد، همان چیزی است که در ایران دارد می‌گذرد. من سعی کردم حداقل به خودم دروغ نگویم و خودم را سانسور نکنم و به بقیه هم دروغ نگویم.»

او در ادامه می‌افزاید: «بعضی‌ها فکر می‌کنند خانم‌ها در ایران حتی با روسری می‌خوابند و این واقعا تصویر درستی نیست. این را من حتی قبل از جنبش زن، زندگی، آزادی حس می‌کردم که دیگر این قضیه واقعا جایی ندارد و دیگر نمی‌شود ادامه‌اش داد. تا یک حدی می‌توانی به خودت دروغ بگویی، از یک حدی به بعد، حتی به خودت هم توهین می‌شود. به شعور خودت هم توهین می‌شود. برای همین سعی کردم حداقل به خودم توهین نکنم.»